Quantcast
Channel: From the Edge of the Deep Green Sea
Viewing all 928 articles
Browse latest View live

Literaire tip: Beloved

$
0
0
Sommige romans zijn gedrenkt in zo'n sterke sfeer dat ze je nooit meer loslaten. Vaak gaat het om romans die met een allegorische, symbolische of metaforische omweg iets over een gebeurtenis, een situatie of een periode in de geschiedenis willen zeggen die te gruwelijk is om er rechtstreeks over te schrijven. Denk maar aan de holocaust. Of slavernij.


Amerikaans schrijfster en winnaar van de Nobelprijs Toni Morrison kreeg een bittere realiteit met de paplepel naar binnen: zwart en blank zijn niet gelijk in haar land. Als kind was ze al getuige van de vernietigende gevolgen van rassenhaat, het blinde geweld, de discriminatie, de segregatie. Het zijn thema's die voortdurend in haar proza terugkomen, zo ook in haar bejubelde roman Beloved, uit 1987.

De roman is gebaseerd op het droevige verhaal van de Afrikaans-Amerikaanse slavin Margaret Garner die van slavenstaat Kentucky naar vrije staat Ohio vluchtte. Deze klassieker van de Amerikaanse literatuur toont de geschokte lezer hoe de voormalige slavin Sethe wordt achtervolgd door slavenhandelaars, die haar en haar kinderen wil gevangen nemen en terugbrengen naar de plantage Sweet Home. Hierdoor ziet Sethe zich genoodzaakt haar baby te doden, beter dat dan haar tot slavernij te veroordelen. De baby komt terug als  jonge vrouw en vestigt zich in Sethes huis in Cincinatti, om daar te spoken en haar te kwellen met schuldgevoel.

Ook Sethes minnaar Paul D. weet te ontsnappen en bereikt haar woonst. Hij probeert er orde op zaken te stellen door het spook te verdrijven, en tracht vervolgens Sethe te doen inzien dat ze niets is met dat schuldgevoel, dat ze er langzaam maar zeker door wegkwijnt. Maar het meisje Beloved komt terug en weet op Sethes gevoelens in te spelen, waardoor het uiteindelijk de bezorgde Paul D. is die wordt verdreven uit het huis. Sethe houdt zich steeds meer met de verschijning bezig en verwaarloost haar dochter Denver, die hulp voor haar wil zoeken en zweert bij de kracht van verbondenheid binnen de zwarte gemeenschap. Zal Paul D. Sethe kunnen bedaren en weer tot haar doordringen, of geraakt ze helemaal in de ban van haar verleden en het wrede meisje?

De kindermoord, en ook het voor en na, worden in een bijzondere structuur gegoten, met een interessante benadering van tijd en narratief. Hiermee wil ze het eenzijdige karakter van onze geschiedschrijving en het valselijk recupereren van het verleden voor politieke doeleinden aankaarten. De misselijkmakende misdaad resoneert doorheen heel de roman, maar de lezer geraakt zo close met Sethe en voelt zo fel mee met de vreselijke gebeurtenissen die haar hebben getekend, dat haar veroordelen niet eenvoudig is. Ook de taal in Beloved is zo uniek en bijzonder dat deze haast een benevelend effect bereikt.

Centraal in de roman staan een door slavernij compleet verminkte band tussen moeder en dochter; trauma's en schuldgevoelens die groeien als gezwellen; schizofrene identiteitscrisissen die leiden tot verwarring en geweld. De kracht van de roman zit absoluut in de vorm waarin 'het onzegbare' wordt verhaald. De indirecte manier waarop Morrison over de gruwel van de slavernij vertelt, heeft een bijzondere helende kracht.

Beloved is het eerste deel van een trilogie. Jazz en Paradise vervolledigen dit experimentele drieluik. In 1998 verscheen de filmversie, geregisseerd door Jonathan Demme en Oprah Winfrey.

'Sixty million and more.' Laat ons het in godsnaam nooit vergeten.

Veelvraat

$
0
0
Speciaal voor De Nacht van Robbe, een benefietavond in de Arenbergschouwburg om opbrengsten in de zamelen voor Hollywood aan de Schelde, de documentaire van filmmaker Robbe De Hert, richtte ik samen met Tom Tiest (The Valerie Solanas, S.M.A.L.L.) de band Veelvraat op. In Bar Lokal hadden we de eer om onze bevreemdende clash tussen proza en elektronica ten berde te brengen.

Maar eerst maakte Danny Quintelier met DQPIX deze knappe fotoshoot om het ego van dit excentrieke duo te strelen (de pels van zo'n veelvraat is trouwens best zacht om te aaien, try it). Een selectie.


Marjan De Ridder ontwierp eerder dit voorjaar al dit veelzeggende logo voor Veelvraat. Een fragment van ons doldwaze concert in de Arenberg verschijnt gauw op deze blog en op YouTube. Maar like ons alvast even op Facebook.

Terug naar de bron

$
0
0
Heb je mijn zucht ingeblikt,
ingeprent, tastbaar zoals ik nooit zal zijn? 

Label mijn nalatenschap, verberg haar in een doolhof
en laat het verder los, laat het allemaal los.

Hak dan mijn armen en benen af
en bedrijf de liefde met mijn romp

terwijl je kijkt hoe piranha's
zich te goed doen

aan tien vingers en tien tenen
en dertig jaar van schoppen en strelen.

In de fractie van een knikkend ooglid
wonen meer visioenen

dan zandkorrels in het heelal, sterren op onze stranden,
maar genoeg is genoeg.

Wanneer je mijn haar afknipt,
ben ik weer wat moleculen armer.

Schuur je de huid van mijn vlees
en het vlees van mijn botten,

dan bloos ik en besef dat
al mijn geheimen als appels voor het rapen.

Mijn brein voelt zich als
de laatste coelacant op sterk water,

een mummie met haken en ogen,
alle opgeslagen kennis ingekapseld in een wijwatervat,

aangevreten cursussen en naslagwerken
en een groeiende drang naar spirituele troost.

Ik vernauw en ik verzuil,
het enige nog werkende orgaan

is een tentakel, tast alle opties af,
vindt een ritssluiting, een spelonk.

Een ingeblikte echo. De voltrekking
van mijn afbraak lonkt.

Hier zou ik zomaar ongezien
kunnen verdwijnen.


Met dank aan Dwars, het studententijdschrift van de UA stadscampus.
Voorgeving: Stine Moons 

1 Love

$
0
0
Ik ben de partizaan die uiteindelijk voor zwarthemd werd versleten.
Spreek me niet van One Love want je tong die is gespleten.
Van je polarisatiepraktijken kan Dewinter nog wat leren,
aan de schandpaal elke dissident met een afwijkende mening.
Een béétje 'goeroe' die tot vervelens toe de liefde staat te preken,
voegt de daad bij het woord, donc j'accuse, stel je in gebreke.
Eén strijd tegen segregatie? Nee, jouw belangen liggen elders.
Geen leven zonder verdelen, dus je put woorden uit je kelder.
Onder luid applaus splits je de zee in twee, een straatje zonder einde.
Ook Mozes was geen diplomaat, jaren dwalen in woestijnen.
De kogels uit je shotgun raken enkel nog je voeten.
Lastig lopen zo, maar doe je grote gelijk van me de groeten.

Literaire tip: 4 3 2 1

$
0
0
Het is alweer van Sunset Park geleden dat Paul Auster nog een roman inleverde, al balanceerden Winter Journal en Report From the Interior op hoogst intrigerende wijze op de lijn tussen fictie en non-fictie. Met 4 3 2 1 (2017) schetst hij voor de zoveelste keer het leven van een jonge man in de grote stad, de typische Austereske Bildungsroman die ook deze keer op een heel andere manier is ingevuld. Want de schrijver van The New YorkTrilogy is er niet vies van om af en toe met de verwachtingen van zijn lezers te rammelen.


De bijna 900 pagina's tellende klepper vertelt hoe de Wit-Russische jood Isaac Rechnikoff op de eerste dag van de twintigste eeuw de Atlantische Oceaan oversteekt en op Ellis Island door een misverstand de naam Ferguson meekrijgt. De wat simpele Isaac moet krabben om te overleven, en de drie zonen die zijn labiele vrouw Fanny hem schenkt, groeien op in bittere armoede, in een gezin dat voortdurend moet verhuizen. De jongste van de drie, Stanley Ferguson, krijgt weinig respect van zijn twee nietsnutten van broers, waar hij, ondanks hun pesterijen, naar blijft opkijken. De pragmatische Stanley, een man van weinig passies naast fortuin maken, leert de mooie Rose Adler kennen en wordt hals over kop verliefd. Hun zoontje Archie, het hoofdpersonage van de roman, leren we dus pas later kennen - Auster neemt zijn tijd.

We zien hem opgroeien en worstelen met typische problemen uit de kindertijd en de puberteit. Zijn vader ziet hij zelden, want zijn zaak 3 Brothers World Store in Newark, waar ook zijn weinig integere broers Lewis en Arnold werken, is zijn leven. Zijn moeder heeft haar eigen fotostudio Roseland Photo in Montclair, en Archie kijkt op naar hoe zij zich volledig aan haar passie wijdt. Omdat hij tegen zijn wil enig kind is, verzint hij een grote broer John. Het zal niet de eerste keer zijn dat hij de werkelijkheid te slim af wil zijn. Ferguson groeit op. We maken kennis met zijn eerste liefjes. Zijn fascinatie voor John F. Kennedy of zijn gebrek eraan. Zijn interesse en daarna ontgoocheling in militant links. Zijn passie voor baseball. Of was het basketbal? Of journalistiek? Kortverhalen? Poëzie vertalen? En welke rol speelt Amy Schneiderman in zijn leven? Hoeveel betekent zijn vader Stanley voor hem?

Auster heeft een aparte manier gevonden om de grillen van het lot in kaart te brengen. Een verhaal kan zoveel bochten nemen en een levensloop kan elke dag, elk uur, elke seconde een andere zijstraat inslaan. Zijn neef Noah Marx verduidelijkt het in een anekdote over twee wegen: neem je de hoofdweg of de binnenweg wanneer je onmogelijk kan weten welke weg je het snelst naar je belangrijke afspraak zal brengen? Ook Fergusons kortverhaal over Lazlo Flute kan als allegorie voor de hele opzet van 4 3 2 1 dienen: welke van de drie wegen moet Flute nemen, als elke keuze wel de verkeerde lijkt te zijn? Binnen de chaostheorie bepaalt het zogenaamde vlindereffect, de metafoor van Edward Lorenz, dat minuscule gebeurtenissen een gigantische impact kunnen hebben, op een mensenleven bijvoorbeeld, of zelfs op de geschiedenis van de mensheid. Als schrijver kan je daar bewust mee spelen en ervoor kiezen om verschillende versies van iemands leven uit te tekenen.

Het leven heeft zoveel te bieden voor de jonge Archie Ferguson, maar het Amerika van de jaren '50 en '60 telt heel wat valkuilen voor een jongeman van joodse afkomst die graag buiten de maatschappelijke lijntjes kleurt. De aantrekkingskracht van geld. De taboes rond kritiek op de Vietnamoorlog en rond communisme. De afgunst en bekrompenheid die over de grotemensenwereld heersen. Auster heeft verschillende thema's willen aansnijden, al zijn stokpaardjes, van het McCarthyisme tot baseball, te veel om in één verhaal, in één levensloop, één versie te gieten. Dus schreef hij er meerdere. En het resultaat is verbluffend. Een zeer knap staaltje van inlevingsvermogen en  een opbouw waar de lezer heel lang zoet mee is.

Een van de onbetwistbare hoogtepunten van de roman is het gedetailleerde relaas van de studentenopstand op Columbia University in mei 1968, een escalatie van actie en reactie, met twee kampen en fracties binnen die kampen, een ongezien protest tegen de Vietnamoorlog en het geïnstitutionaliseerde racisme, en de effecten op de jonge Ferguson en zijn relatie met Amy. Deze deels autobiografische (dat weten we nog van zijn jongste non-fictieboek) passage doet meteen denken aan Black Lives Matter en de oorlog in Irak en Syrië. Het herinnert ons eraan dat deze prangende problemen van de jaren '60 ook vandaag nog brandend actueel zijn en inspireert de lezer tot maatschappelijk engagement. Maar de verbitterde Ferguson leert ook de wijze les dat extreem activisme wel eens het omgekeerde effect kan bereiken, en dat de Zwarte Panters behalve een spiraal van geweldniets hebben verwezenlijkt en enkel hun eigen ruiten hebben ingegooid.

Thema's? Véél. Enkele van de belangrijkste zijn seksualiteit, schrijven, familiebanden, lot versus toeval, en als extraatje zijn er de eindeloze lijsten van schrijvers, regisseurs, acteurs, muzikanten, sporters... Samen met Ferguson krijgt de lezer de mogelijkheid om zich te verdiepen in geschiedenis en cultuur, want deze ambitieuze roman is een onschatbare bron van kennis over de V.S. (en Parijs en Londen) midden twintigste eeuw. Een aanrader op zoveel vlakken. U zult er allerminst spijt van hebben.

Flavours of the month

$
0
0
There is just no way of ignoring the comeback that rocks the Belgian music industry: the excellent third album by Millionaire, called Sciencing. Just like LCD Soundsystem, alt-J and Forest Swords they have two singles in my monthly list. The National is back as well and we have to go back to High Violet for a first single that was this powerful. Good job, Matt. Scotland's sweethearts Mogwai never fail to impress either, this time with a first new song called 'Coolverine'. Do check our local heroes too, such as Brutus, Rhinos Are People Too, The Girl Who Cried Wolf, BRNS, and from The Netherlands: HunterStreet. Do Make Say Think is still number one. Obviously.

  1. Do Make Say Think - Bound and Boundless
  2. The National - The System Only Dreams In Total Darkness
  3. Millionaire - Busy Man
  4. alt-J - In Cold Blood
  5. Grizzly Bear - Three Rings
  6. Forest Swords - Arms Out
  7. The Janitors - Trojan Ghost
  8. Mogwai - Coolverine
  9. The Comet Is Coming - Start Running
  10. Whitney - You've Got a Woman
  11. HunterStreet - ZOO
  12. Brutus - Drive
  13. Rhinos Are People Too - Ariel
  14. The Dreams Never End - Cold Dawn
  15. Millionaire - I'm Not Who You Think You Are
  16. The Girl Who Cried Wolf - Tin Men
  17. alt-J - Adeline
  18. LCD Soundsystem - Call the Police
  19. BRNS - Pious Platitudes
  20. Vilde - Maintain
  21. No Metal In This Battle - Alaska Beach
  22. Blanck Mass - Silent Treatment
  23. Cristobal and the Sea - Goat Flokk
  24. Forest Swords - Exalter
  25. LCD Soundsystem - American Dream
  26. Roger Waters - Smell the Roses
  27. Downtown Boys - A Wall
  28. Fins Ara - Veer
  29. Phoenix - Ti Amo
  30. Royal Blood - Lights Out

Scherven

$
0
0
Ik mag niet denken aan pegging
op een lege maag,
bestudeer kaalslag en erosie
als ik voor de spiegel sta.

Trek ik die geasfalteerde sokken
nog één dag aan,
een hemd of een hoodie,
welke Gert ben ik vandaag?

Ik verzamel moed en de scherven die ik ben,
groet mijn buur die ik niet ken.

Een slogan op de muur van
een huis getatoeëerd:

destroy fascism

Ik wil het een like geven.
Neem een foto
met m'n smartphone,
post op Facebook,
like het daar.

Lijstjes maken.
Het wordt een automautisme.
Maar mijn avatars zijn
opvallend eensgezind vandaag,
zelfs mijn Jekyll en Hyde.

Ik wil klimmen maar weet niet
of ik de top kan bereiken
als gevoelens van rechtvaardigheid
me blijven ondermijnen.
Een eruptie waar reporters van gaan lopen.

Vraag me niet hoe het gaat
want mijn tong ligt in de knoop
met zichzelf.

Camera grijnst in mijn gezicht,
ik voel me licht als het bestaan
en ik heb al mijn pakken aan.
Druk de vinger op de naad.

Wat was de vraag?

Ballonnenvrees 2 juni 2017

$
0
0
Voor de zomer in alle hevigheid losbarst, deden we nog gauw een editie vanBallonnenvrees op 2 juni. Die vond plaats in het piepkleine maar gezellige Washboard Art & Jazz Café, in het Oud Zuid, tegenover dat witte gedrocht van het Nieuwe Justitiepaleis. Op een klein podium, omringd door tot de verbeelding sprekende schilderijen van Johan Gysels opende Gert Vanlerberghe met twee nieuwe gedichten, waaronder de tekst die hij voor het studententijdschrift dwars schreef. Jong woordtalent Lieze Denckens beet de spits af met een pakkende tekst over de aanslagen in de naam van god waar we mee rond de oren worden geslagen. Een andere tekst moest aantonen hoe saai de gemiddelde zwemles is. In een expressief vertolkte tekst gebaseerd op een theaterstuk van Dimitri Leue leerde ze het publiek dansen op woordscherven.
In zijn korte gedichten gaat Simon Van Den Bergh voor een originele insteek wanneer hij de vaak vreselijke actualiteit met het dagdagelijkse leven verbindt, zoals de verkoper van de nachtwinkel die je elke dag ziet, of grapjes maken in de Albert Heijn, of ouder worden. Singer-songwriter Stijn Charpentier was in een vorig leven een rapper en kwam helemaal uit Eindhoven aanwaaien. Met zijn gitaar in de aanslag bracht hij een intiem maar krachtig onversterkt optreden. Zijn opzwepende nummers hadden de energie van zowel punkrock als reggae, één ervan was een moderne versie van Robinson Crusoë en in een andere gaf Stijn ons mee dat hij heel graag UFO's wou zien.
Na de pauze was het aan Dries Van Doorn en die heeft duidelijk lak aan rond gevoelige onderwerpen heen te kousenvoeten. In een krachtige maar ingehouden performance opende hij met een moderne versie van een tekst van Paul Van Ostaijen waarin Marc 's ochtends de dingen groet - alleen gaat het hier om de meest notoire crimineel die België heeft gekend. Tijdens een tekst over slavernij sloeg hij zichzelf in het gezicht. Tot slot ging het over een vader die zich afvroeg wie zijn dochters zou ontmaagden. Kristien Spooren wist ons te charmeren en ontroeren met prachtige gedichten over vlinders en een paniekaanval. Haar huzarenstukje was een tekst over een vrouw op en een man onder de trein, waarin ze zorgvuldig en ingenieus de passagiers in de wagons beschrijft.
Als laatste kwam Kobe Ardui, ofwel Jakobistan, zijn EP Het Is Nog Nooit Blijven Regenen voorstellen. Openen deed de singer-songwriter uit Gent met zijn nieuwste single 'Leentje', en daarna volgde de rest van de EP keurig op volgorde. Voor 'Ze Loopt' vroeg hij zijn oud-bandlid Jakob erbij, die eerder die dag nog uit Leipzig kwam aanvliegen, waar hij opera studeert. In een vrij unieke soort van reünie brachten ze nog een smakelijke cover van Wannes Van De Velde en hun klassieker 'Lied voor de Pauze', ineens de reden waarom je Jakobistan altijd vlak voor een pauze moet programmeren.
Er viel weer heel wat talent op de open mic te spotten. Nina Eijlers won onlangs Capital Slam. Haar beklijvende tekst was in het Engels, over een vrouw die zich sterk moet houden. Marjan De Ridder had al heel de avond prachtige tekeningen gemaakt van de verschillende podiumartiesten en nu was het aan haar, met haar tekst over liefdesverdriet trainen. Liesbeth Dylst maakte haar podiumdebuut en dat deed ze voortreffelijk, met een knap gedicht over het gelukzalige gevoel na het vrijen. Willem Magits ging voor het experiment. Na een verhaal op basis van een twintigtal uiteenlopende trefwoorden die hem waren opgegeven, volgde er een korte tekst in een Engels, en sloot hij af met een intense improvisatie over Wilrijk, die hij liet opnemen. Een interessant schrijfproces. Gust Peeters had weer een vertaling van Leonard Cohen klaar en Sven de Swerts vuurde de teksten 'Rasters', 'Splinters' en 'Goud' op ons af, in zijn indrukwekkende theatrale stijl.

We gaan er maar liefst vier maanden uit en pas na de zomer zijn we er terug, met kort op elkaar volgende edities in Mechelen en Borgerhout. Heel graag tot dan!

Foto's: Gust Peeters

Nachtprater

$
0
0
Eind deze maand verschijnt mijn derde roman Nachtprater, de opvolger van Als een Ballon (2012) en Verdwenen (2015), bij Het Punt. Het boek is dan ook vanaf eind juni verkrijgbaar bij mij en via Uitgeverij Het Punt. Na de zomermaanden volgt er ook een officiële boekvoorstelling.

Patrick wordt geplaagd door insomnia, angstaanvallen en aanhoudende problemen in zijn familie. De emotionele muur die hij bouwt en zijn vele pogingen tot escapisme kunnen niet beletten dat hij langzaam maar zeker in wanhoop wegglijdt.

Tot hij de mysterieuze Marlies en de dominante pseudo-dichter Truman leert kennen. Na een wilde nacht in Rotterdam gebeurt het onvermijdelijke en leert Patrick een belangrijke les over zichzelf.

Nachtprater balanceert op de dunne lijn tussen waarheid en leugen, liefde en haat, en speelt met thema's als kanker, paranoia, borderline, misdaad, drugs en geweld.

Patrick volgt de lange lijst van tragische personages die uit mijn brein zijn ontsproten, na Felix, Steven, Rob, Alex, Lisa, Ben en Astrid, uit de vorige romans.

De komende maanden zal ik ook op verschillende podia uit Nachtprater voordragen.


Het waren mooie dagen

$
0
0

Daarnet schudde ik eens goed met mijn Moleskine boekje en deze apocriefe gedichten vielen er alsnog uit. Deze B-gedichten, de poëtische evenknieën van B-kantjes, werden geschreven tussen maart en juni 2017, in Antwerpen, maar ook in Sicilië en Frankrijk.

Caffè Roma

De Italiaanse koffiehuisjes,
identiek authentiek,
goedkope cappuccino
van de hoogste kwaliteit.
De barman de vriendelijkheid zelve,
elke dag is het dag van de klant.
Een portie espresso die zelfs
een vingerhoed niet zou vullen,
bijna even veel zucchero,
vlak voor kantoor of
op elk ander uur van de dag.
 Dingen combineren waarin
Italianen excelleren.

Op de radio speelt een vergeten
lied uit de jaren negentig.
Het nummer zit aan het laatste refrein
wanneer ik raad dat ik naar
de Spin Doctors heb zitten luisteren.

Ontbijten als een prins behoeft
geen worstjes of omeletten,
noch bonen in tomatensaus.
Een cornetto, een espresso,
een gesprek en een handvol gebaren
volstaan. De Italiaanse zon doet de rest.

Een barokke levensstijl ontspringt
uit eenvoud. Less is more
en hoe in de laars een sleur
kan wedijveren met aberrante
avonturen elders.
Romantiek zit in routine,
een caffè in de ochtend,
een piazza in Palermo.

#YOLO

De meeste mensen weten zeker dat ze leven. 
Zolang je niet vraagt hoe, dat is hen om het even.
Ben jij de maatstaf waaraan iedereen zich meet,
geraak je snel verveeld, zijn ordinaire mensen voor je vreemden?

Gevangen in een plus ultra net voorbij mijn horizon,
je bent zo gulzig, ongeduldig.
In je streven naar meer leven
vergeet je haast te leven.
YOLO, maar vergis je niet,
de nadrukt ligt op 'live'.
De angst dat je een seconde verspilt,
die grijpt je naar je keel.
Ironisch hoe die schrik verlamt,
want je wil meer en meer.
Je arendsoog schuimt de verte af,
het nu zit in een blinde vlek,
de olifant, de plant die je vergeet water te geven.


Halcyon

Het is een paar uur rijden
van Brussel naar Parijs.
Dat betekent heel lang zwijgen,
zelfs voor jou.
Magnolia's in bloei
en buizerds in gebed.
Denk dat ik alle
rode wagens heb geteld.

Onderweg zijn,
dat is noodzakelijk lijden,
praten is al lang geen optie meer.
Nachten van voorbestemd goud
eindigen kniediep in de modder.
Geen hoogvliegers maar altijd
te dicht tegen de zon. Halcyon.
Het waren mooie dagen.

Open ik nog gauw een zakje
van vluchtige verwijten.
Bedrijven we de leegte
in Parijs.
Wie zal de tol betalen,
wie zit achter het stuur.
Denk dat ik alle
Poolse pick-ups heb geteld.

Onderweg zijn,
dat is noodzakelijk lijden,
praten is al lang geen optie meer.
Nachten van voorbestemd goud
eindigen kniediep in de modder.
Geen hoogvliegers maar altijd
te dicht tegen de zon. Halcyon.
Het waren mooie dagen.

Al die uren op de baan
en we vermoeden het bestaan
van wat wilskracht bij de ander.
Twijfel zwerft tussen tussen landen.
Zijn de wonden weer gelikt.
Ik kom eraan.

Onderweg zijn,
dat is noodzakelijk lijden,
breek het ijs, baar een begin,
en daarna meer.
Nachten van voorbestemd goud
eindigen kniediep in de modder.
Geen hoogvliegers die veilig
met de voeten op de grond. Halcyon.
Het waren mooie dagen.


Gatekeeper Dictatorship

In a house at the bottom of the sea
we revel in loneliness.
We drink coffee and stare
out of the window, pensive,
as clouds of fish drift by.
Someone somewhere is having
a whale of a time.
There's a message on the wall:
GILLROY WAS HERE
Our abode will continue to expand
until its roof caves in,
forever plagued by accelerated continental drift.
Castle walls and broken dreams.
We contemplate the myriad ways of
gatekeeper dictatorship.
The aboutness of our existence,
the gaze of millions,
our cry for help is televised,
liked, shared and ignored.
We exhale each other's simulacra,
invisible in a crowd
of stingrays, we are water,
watch how our self-awareness drowns.
Spectatorship, telemockracy,
a gallery of our poignant lack of privacy.
Chameleon fish adapting
to the colour of bills,
clown fish swimming in vicious circles,
loan sharks and seahorse seeking attention.
All eyes on us,
on our house at the bottom of the sea.

Busdichters 2017

$
0
0
Op 4 augustus rijdt de Poëziebus voor de derde keer uit. We starten in Rotterdam en doen vervolgens respectievelijk Leiden, Zwolle, Leeuwarden, Breda, Brussel, Sint-Niklaas, Herentals, Sint-Truiden en eindhalte Antwerpen aan. Achter het stuur van deze knalrode oldtimer is er Bassie, de held van de snelweg. Yours truly zal tien dagen lang de host uithangen. Maar welke dichters rijden er nu eigenlijk mee? Tijd om er enkele voor te stellen. Aangezien het er 24 in totaal zijn, maakte ik een willekeurige selectie van tien filmpjes die u zullen doen watertanden bij het vooruitzicht op de watervallen aan woorden waar u, als u een béétje nomadische genen hebt, tien dagen lang zult kunnen aanschouwen. En voor wie er niet kan bij zijn, er is literaire neerslag en wel in de vorm van een bundel, prachtig vormgegeven door niemand minder dan Evelien Van Breemen.

Wat? De Poëziebus, een poëtische tournee doorheen de Lage Landen
Wanneer? 4-13 augustus 2017
Wie? Irene Siekman en haar crew + 24 waanzinnig goede dichters
Waar? Van Rotterdam naar Antwerpen
Meer info? Zeker. Hier bijvoorbeeld!
Vriend worden? Dat kan!
Tot op de bus!

Venturi

$
0
0
Gentse Feesten. Halfzes. In het prille ochtendgloren van de Nationale Feestdag grijp ik net naast de eerste trein. De Overpoort spuwt een verse lading feestgangers de vertrekhal binnen. Een uit de kluiten gewassen wachtkamer voor een roes die tientallen kilometers verder zal worden uitgeslapen. Maar eerst allemaal dat zelfde deurtje door. Agenten spreiden verdachte ledematen uit over de wand van hun combi. Het zullen niet de eerste drugs of wapens zijn die ze deze ochtend in beslag nemen.

Mijn wachtkamer naar keuze is kleiner van formaat, een café naast de sporen. Het is een laatste toevluchtsoord voor wezens die het daglicht nog niet verdragen. De voorraad sterke drank is als bij wonder nog niet uitgeput geraakt. Er is nog troost genoeg voor de troostelozen, in deze tempel van flesgroene hoop.

De stamgasten lijken wel uit een Ensor ontsnapt. De conversaties die je hier hoort, zijn haast niet te geloven. Kelen klussen bij als afvoerpijpen. Ook neusgaten werken met zuigeffect. Hier worden zuigkrachten gebundeld tot een wildgroei van overschot. Dit lijkt net niet echt. Er is zelfs een dwerg.

Instinctief speurt mijn oververmoeide geest de vergeelde afgebladderde muren af, op zoek naar clous voor een mystiek spel dat niemand snapt. Een jonge vrouw werpt een muntstuk in de jukebox. Ze kiest Moby met 'Go', en ik besef dat dit met voorsprong de meest Lynchiaanse kroeg van Gent moet zijn.

Top 100 romans

$
0
0
Wat een fantastische 12 maanden hebben we achter de rug wat nieuwe boeken betreft. Nagelnieuwe romans van Arundhati Roy, Jonathan Safran Foer, Jonathan Coe, Paul Auster, Irvine Welsh, Jeroen Olyslaegers... - allemaal favoriete auteurs - zijn gelezen en goedgekeurd. Ze staan allemaal in de nieuwe versie van mijn top 100 beste romans. En dat zijn alleen nog maar nieuwe uitgaven. Ook romans van onder meer Ian McEwan, Peter Verhelst werden zeer gesmaakt, en eindelijk heb ik me door de vuistdikke klassieker De Toverberg van Thomas Mann kunnen worstelen. Een hele uitdaging, maar wel één die me sterk heeft beïnvloed bij het schrijven van Engelstalige lyrics. Zowel Mann als Cunningham grijpen net naast de top 100, en ook Verhelst en Verhulst moeten met verschillende romans het onderspit delven, al zijn ze gelukkig nog met andere werken vertegenwoordigd in mijn jaarlijkse lijst. De hoogste nieuwkomer is 4 3 2 1 van Paul Auster, en wel op de achtste plaats, dat is straf. En de top 10 stond al zo vol met Coe en Auster. Tot slot is er de zeer opvallende comeback van Arundhati Roy, die twintig jaar na haar klassieker The God Of Small Things met The Ministry Of Utmost Happiness op de proppen komt. En of haar lezers daarvan zullen smullen! Dit relaas over de politieke situatie in Kashmir haalt de top 50. Laat deze lijst u inspireren, lieve toevallige blogbezoeker. Al die pareltjes...



1.       Jonathan Coe – What a Carve Up! (1994)
2.       Jonathan Coe – The House of Sleep (1997)
3.       Jonathan Safran Foer – Extremely Loud & Incredibly Close (2005)
4.       Jonathan Coe – The Closed Circle (2004)
5.       Jonathan Coe – The Rotters’ Club (2001)
6.       Jonathan Coe – The Rain Before It Falls (2007)
7.       Paul Auster – The Book Of Illusions (2002)
8.      Paul Auster – 4 3 2 1 (2017)
9.       Mary Shelley – Frankenstein, or The Modern Prometheus (1818)
10.   Alexandre Dumas – Le Comte de Monte-Cristo (1844)
11.    Paul Auster – Mr Vertigo (1994)
12.    Paul Auster – Leviathan (1992)
13.    Jonathan Safran Foer – Here I Am (2016)
14.    Salman Rushdie – The Satanic Verses (1988)
15.    Victor Hugo – Les Misérables (1862)
16.    Bram Stoker – Dracula (1897)
17.    Paul Auster – The Music Of Chance (1990)
18.   Irvine Welsh – Porno (2002)
19.    Jonathan Coe – Number 11 (2015)
20.   Emile Zola – La Bête humaine (1890)
21.    Jonathan Coe – The Terrible Privacy of Maxwell Sim (2010)
22.   Paul Auster – Invisible (2009)
23.   Jonathan Littell – Les Bienveillantes (2006)
24.   Michael Ondaatje – The English Patient (1992)
25.   Irvine Welsh – Trainspotting (1993)
26.   Paul Auster – Oracle Night (2003)
27.   Jonathan Coe – Expo 58 (2013)
28.   Paul Auster – Moon Palace (1989)
29.   John Ronald Reuel Tolkien – The Lord of the Rings (1954, 1955)
30.   James Joyce – Ulysses (1922)
31.    Paul Auster – Man in the Dark (2008)
32.   George Orwell – 1984 (1949)
33.   Arundhati Roy – The God of the Small Things (1997)
34.   Scott Fitzgerald – The Great Gatsby (1925)
35.   Thomas Pynchon – Gravity’s Rainbow (1973)
36.   Lize Spit – Het Smelt (2016)
37.   Paul Auster – The Brooklyn Follies (2005)
38.   Ian McEwan – Atonement (2001)
39.   David Foster Wallace – Infinite Jest (1996)
40.   Hubert Lampo – De Komst van Joachim Stiller (1960)
41.    Aldous Huxley – Brave New World (1932)
42.   Paul Auster – Sunset Park (2010)
43.   Irvine Welsh – A Decent Ride (2015)
44.   Thomas Pynchon – Bleeding Edge (2013)
45.   Philip Roth – Indignation (2008)
46.   Arundhati Roy – The Ministry Of Utmost Happiness (2017)
47.   Joseph Conrad – Heart of Darkness (1899)
48.   William Golding – Lord of the Flies (1954)
49.   John Ronald Reuel Tolkien – The Hobbit, or There and Back Again (1937)
50.   Jack London – Martin Eden (1909)
51.    Michael Cunningham – By Nightfall (2010)
52.   Dimitri Verhulst – De Laatkomer (2013)
53.   Albert Camus – La Peste (1974)
54.   Thomas Pynchon – Inherent Vice (2009)
55.   Edgar Allen Poe – The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket (1838)
56.   Mario Vargas Llosa – De Oorlog van het Einde van de Wereld (1981)
57.   Ken Kesey – One Flew Over the Cuckoo’s Nest (1962)
58.   Robert Merle – La Mort est mon métier (1952)
59.   Vladimir Nabokov – Lolita (1955)
60.   Oscar Wilde – The Picture of Dorian Gray (1890)
61.    William Faulkner – The Sound and the Fury (1929)
62.   Edgar Lawrence Doctorow – Ragtime (1975)
63.   Don DeLillo – Falling Man (2007)
64.   Jeroen Olyslaegers – Wil (2016)
65.   Albert Camus – L’Etranger (1942)
66.   Paul Auster – The New York Trilogy (1987)
67.   Nick Cave – The Death of Bunny Munro (2009)
68.   Dimitri Verhulst – De Helaasheid Der Dingen (2006)
69.   John Maxwell Coetzee – Summertime (2009)
70.   Harper Lee – To Kill a Mockingbird (1960)
71.    Jonathan Coe – The Dwarves of Death (1990)
72.   Jonathan Safran Foer – Everything Is Illuminated (2002)
73.   Anthony Burgess – A Clockwork Orange (1962)
74.   Aravind Adiga – The White Tiger (2008)
75.   Philip Roth – The Plot Against America (2004)
76.   Ian McEwan – Amsterdam (1998)
77.   Irvine Welsh – The Blade Artist (2016)
78.   Christopher John Sansom – Kloostermoord (2003)
79.   Paul Auster – Travels In the Scriptorium (2006)
80.  Emile Zola – Germinal (1885)
81.   Johan Daisne – De Trein der Traagheid (1950)
82.   Joseph Heller – Catch-22 (1961)
83.   Ward Ruyslinck – Wierook en Tranen (1958)
84.   Michael Cunningham – A Home at the End of the World (1990)
85.   John Marsden – Tomorrow, When the War Began (1993)
86.   Elvis Peeters – Dinsdag (2012)
87.   Virginia Woolf – Mrs Dalloway (1925)
88.  Ian McEwan – On Chesil Beach (2007)
89.   John Steinbeck – Of Mice and Men (1937)
90.   John Banville – The Sea (2005)
91.    Kurt Vonnegut – Slaughterhouse Five (1969)
92.   Robert Merle – Week-end à Zuydcoote (1949)
93.   Haruki Murakami – Kafka On the Shore (2002)
94.   Jeroen Olyslaegers – Wij (2009)
95.   Elvis Peeters – De Ontelbaren (2005)
96.   Philip Roth – Nemesis (2010)
97.   George Orwell – Animal Farm (1945)
98.   Harry Mulisch – Siegfried: Een Zwarte Idylle (2001)
99.   Peter Verhelst – De Allerlaatste Caracara Ter Wereld (2012)
100.                       Dimitri Verhulst – Spoo Pee Doo (2016)

Trigger-happy

$
0
0
Laat ons nog eens los, bijvoorbeeld op fora of de sociale media.
Niet onvoorbereid, dat spreekt voor zich,
de risico's zijn niet mals in het Wilde Westen van trigger-happy Facebook.
We tarten er snowflakes en broflakes en hoeflakes.
Zij hebben hun hippe woorden, wij schermen met inhoud,
maar zakken gauw weg in een drijfzand
van giftige gifs, een moeras van memes.
Holle woorden fluiten ons om de oren,
voor je tweet ben je xeno- of oikofoob, game over,
gebrandmerkt, geshamed, ontvriend.
En ook Godwin loert gniffelend achter elke hoek
van dit labyrint van ad hominems, non sequiturs en tu quoques,
geen schijn van kans om een uitweg naar de logica te vinden,
want de rode draad die ons naar de nooduitgang van
deze vicieuze cirkelredeneringen zou loodsen
is niet enkel zoek maar heeft nooit bestaan.
Ariadne ligt ergens gekneveld in een kofferbak #just sayin

Dagelijkse pop-up reminder voor er doden vallen:

!!! HET IS 'MAAR' FACEBOOK !!!

Michael, haal de popcorn nog eens boven.

Flavours of the month

$
0
0
It's been a while but here's another list of remarkably good singles, the ones that colour this summer, provide it with a great soundtrack. As for the more obscure stuff, I'm mainly indebted to the excellent music blog Dansende Beren. Do check them out!
Radiohead takes us back to their OK Computer period with two beautiful singles, one of which has reached the top of this monthly list. Other well-established artists are back with a new single as well: Björk, The Black Angels, Nine Inch Nails, Grizzly Bear, UNKLE, Depeche Mode, Broken Social Scene, Liars, and the biggest surprise of all, Starsailor's comeback. As for Belgian stuff, don't miss out on Hypochristmutreefuzz, Drum Drum Dance Dance, Kapitan Korsakov, Pascal Deweze. There's also a great deal of post-punk in this list: Protomartyr and Lød are definitely worth checking out.

  1.  Radiohead - Man Of War
  2. Do Make Say Think - Bound and Boundless
  3. Björk - Notget
  4. Liars - Cred Woes
  5. Broken Social Scene - Vanity Pail Kids
  6. Mogwai - Coolverine
  7. War On Drugs - Strangest Thing
  8. Hypochristmutreefuzz - Clammy Hands
  9. The Horrors - Machine
  10. Declan McKenna - Humongous
  11. Nine Inch Nails - Less Than
  12. Lød - Så Blå
  13. Protomartyr - A Private Understanding
  14. Depeche Mode - Going Backwards
  15. UNKLE feat. Mark Lanegan - Looking For the Rain 
  16. The National - Guilty Party
  17. Algiers - Cleveland
  18. Oh Sees - Animated Violence
  19. Pascal Deweze - I Only Have a Yes For You
  20. Kapitan Korsakov - Rabid Ghawazi Shuffle
  21. Lee Ranaldo - New Thing
  22. Metz - Cellophane
  23. Radiohead - I Promise
  24. Benjamin Clementine - Ghost Of Aleppoville
  25. Downtown Boys - Lips That Bite
  26. Purity Ring - Asido
  27. Grizzly Bear - Neighbors
  28. Starsailor - All This Life
  29. The Black Angels - I'd Kill For Her
  30. Drum Drum Dance Dance - Holiday

Agenda najaar 2017

$
0
0
Het podiumjaar is mooi opgesplitst in de periode voor en die na de Poëziebus, de tien dagen dat 24 dichters, een crew en mijzelf als host de Lage Landen doorkruisen en daarbij tien steden aandoen. Na 'de bus' komen er nog heel wat interessante optredens aan, onder meer met Hersencellen en Veelvraat, alsook een waaier aan edities van Ballonnenvrees, waaronder de 50e. Heel wat om naar uit te kijken dus. Een overzicht:

Augustus

4 augustus 2017, 19u30 - presentatie van Poëziebus: Rotterdam, Schouwburg, Rotterdam (NL)

5 augustus 2017, 12u - presentatie van Poëziebus: Leiden, Stationsplein en Koornbrug, Leiden (NL)

6 augustus 2017, 20u - presentatie van Poëziebus: Zwolle, Rawspace, Zwolle (NL)

7 augustus 2017, 20u - presentatie van Poëziebus: Leeuwarden, Blokhuispoort Bhp, Leeuwarden (NL)

8 augustus 2017, 20u - presentatie van Poëziebus: Breda, STEK, Breda (NL)

9 augustus 2017, 20u - presentatie van Poëziebus: Brussel, Bar Eliza, Brussel

10 augustus 2017, 19u30 - presentatie van Poëziebus: Sint-Niklaas, Foyer Stadsschouwburg, Sint-Niklaas

11 augustus 2017, 20u - presentatie van Poëziebus: Herentals, Grote Markt, Herentals

12 augustus 2017, 19u30 - presentatie van Poëziebus: Sint-Truiden, 't Zoutkist, Sint-Truiden

13 augustus 2017, 14u - presentatie van Poëziebus: Antwerpen, Zomerbar HETSTEEN, Antwerpen

27 augustus 2017 - Veelvraat op YoYoGi, Rivierenhof, Deurne

31 augustus 2017 - BUT Film Festival, Nieuwe Veste, Breda (NL) - met Tim Albus en Andrew Cartwright

September

10 september 2017 - Uitmarkt Rotterdam, Rotterdam (NL)

16 september 2017, 14u30 - BoekvoorstellingNachtprater, Standaard Boekhandel Schoenmarkt, Antwerpen - met Tegen Beter Weten In en John Brains

28 september 2017 - Leuvense Voorronde BK Slam Poetry, OPEK, Leuven

29 september 2017, 20u - Ballonnenvrees, bibliotheek Mechelen - met Didi de Paris, Runa Svetlikova, Merlijn Huntjens...

Oktober

4 oktober 2017, 19u30 - Ballonnenvrees, 't Werkhuys, Borgerhout - met Alyssa Gonzalez, Miksi, Olivia-Fay Verschueren...

7 oktober 2017 - Hersencellen, Oostende

Foto: Moomer Foto

Poëziebus 2017 - Nederland

$
0
0
De derde tournee van de Poëziebus zit erop! Tien dagen, tien steden, tien haltes. Tijd voor een overzicht, een soort van reisverslag, met hier en daar ook teksten die ik schreef tijdens workshops. Enjoy!
Foto: Theo Huijgens

Derrel, beschermheidene van de Poëziebus, blaas ons van op uw wolk van seks, drugs en rock'n'roll de wind in de rug, of tegenwind, zo je wil, plaaggeest en kwelduivel die je was, niet dat stuurman Bassie ons niet moeiteloos door de wildste wateren kan loodsen, draadgelokte temmer van Maas en Waal, Schelde en Zenne, E17 en A7. Ik zie je nog zitten in de zandbak van Bouckenborgh. Op de laatste dag van de eerste rit. De Rel. Je was er helemaal klaar mee. En Jan, je döppelgänger, had zich al een Derreloutfit aangemeten, compleet met t-shirt van Uriah Heep. Je leerde me zoveel dichters, onverlaten, halve zolen en zielsgenoten kennen aan jouw kant van de grens. En straks zie ik ze bijna allemaal terug in Rotterdam. Poëziebus, goede reis!
4/8 trein naar Rotterdam

Busquote: "Schrödingers Kak" (Hidde Moens)

De schok! De bus is niet meer knalrood, maar groen.
4/8 Schouwburgplein, Rotterdam

Diana en Jana verzorgen de kick-off van de Poëziebus in de Rotterdamse Schouwburg. Punk & genocide. Meer moet dat niet zijn. Daarna is het of zonnen onder de grote rode lantaarns, net grijparmen uit een film over robots, of een van de vele workshops volgen. Ik kies voor die van Gorik: podiumtechnieken gekruid met wat impro. Zeer geslaagd. Vrijdagmiddag ontpopt zich stilaan tot vrijdagavond. Rotterdam, die futuristische korf die gonst van de bedrijvige bijen, is klaar voor een avond interactieve poëzie, gebracht op het scherp van de snee. Al die dichters, in zoveel smaken en maten. Elton, Lea, Gijs, Dean, Menno, Marijke, Sven. Het is een prettig weerzien. Nu nog de namen van de busdichters van buiten leren.
4/8 Schouwburgplein, Rotterdam

Foto: Look J. Boden

Busquote: "Dan vernoemen we het stompje naar Daan." (Gorik Verbeken)

Heidi verjaart en in de artiestenlobby zingen vijftig dichterskelen Happy Birthday. Daarna koppel ik mensen uit het publiek aan dichterduo's, die hen meenemen naar geïmproviseerde podia (Keukentrapje, Pallet, Bierkratje, Touw...) op het plein, steeds met een interessante uitdaging. Op het grote podium strijden ten slotte vier ploegen voor De Gouden Wisselpriem in een Steekwoordentournooi waar de stukken vanaf vliegen, onder de alziende ogen van Sylvia en Edwin, en met Tim als tijdsbewaker. Zo is er de koortsmeetsysteemstrook, en Keets nogal aparte kruidenrek. Wat een wilde wedstrijd... We kunnen het allemaal heupwiegend van ons afdansen in het legendarische poëziecafé, met DJ Body Mass Index.
4/8 Rotterdam

Busquote: "Heimlicher vorm van interporn" (Charley El Ranzino)

In de Witte de Withstraat, waar we met hippe neonslogans om de oren worden geslagen, schreeuwt elke bar om ter luidst: kom je bij ons zat zuipen, wij zijn cooler. We trotseren een enorme massa feestgangers, een hele uitdaging voor mijn gewonde teen, en na gesprekken die ons termen als 'fantoomfijn' opleveren, keren Arthur en ik hotelwaarts, over de brug, doorheen het maritiem museumterrein, voorbij de man zonder hart, oude scheepskranen en partyboten. Klaar voor de nodige nachtrust.
4/8 Rotterdam

Busquote: "Ben jij iemand die hard met zijn voeten gesticuleert?" (Gert Vanlerberghe)

Onderweg naar Leiden baart een hoogstaande brainstorm op de achterbank onsterfelijke catchphrases zoals 'cloaca' (met als afgeleiden 'dans de clo-haka' en 'Also Sprach Kloakus') en 'Leiden Centraal'. Leidense dichters nemen ons mee naar pittoreske plekken zoals de molen en het Museum Volkskunde, waar de dichters flashmob poëzie brengen. Ook Rik Van Boeckels superhit 'Beweeg Als een Strateeg' mag daar niet aan ontbreken. We rijden naar het noorden van de stad, waar de bomen gezichten hebben. In de tuin van een theehuis niet ver van de moskee blikken we het tweede filmpje in de Tilburgse reeks 'Waar is Martin nu?' in, waarbij de Leidense Martin de Tilburgse Martin de mond snoert. Anne Sytske Keijzer introduceert ons in de wereld van de klassieke Chinese poëzie en leert ons hoe bamboe als metafoor dient voor flexibiliteit.

Busquote: "Mi Ping was een voorbeeldig ambtenaar die ver weg bleef van corruptie. Dat kan niet over Ka Ching worden gezegd." (Gorik Verbeken en Gert Vanlerberghe)

Maartje Smits laat ons kennismaken met C.A. Conrad, activistisch dichter, en enkele nogal bijzondere dichtersrituelen.

Schrijf zelf een ritueel: 
Laat iemand je polsen en enkels achter je rug samenbinden en kruip enkele uren over je buik. Als een naaktslak. Probeer enkele eenvoudige handelingen. Doe het licht aan en uit. Zet de radio aan. Bereid een eenvoudig ontbijt. Schrijf met een pen in je mond de instructie om je weer los te maken. Zonder je af en schrijf met je nog pijnlijke polsen je ervaringen bij dit lesje in nederigheid op.

Het wordt een wedstrijd in om het meest absurd. Charley wil zijn tepels en geslachtsdelen met zegels afdekken en Gerard spookfietsen op de autosnelweg. Het historische centrum van Leiden staat helemaal in het teken van De Stijl. Op de monumentale Korenbrug, over de Nieuwe Rijn, wisselen de dichters elkaar af. Zo ontketent Giovanni een storm terwijl donkere wolken zich boven Leiden centraal verzamelen. Met Riks meezinghit en Kay Slice' vlijmscherpe rap wordt het zelfs een euforisch feestje op de brug. Al wordt de poëzie af en toe verstoord door een dissonante fanfare, de sfeer zit er stevig in en al gauw schijnt de zon. 's Avonds belanden we in de kroeg, waar we het glas heffen op Jeroens verjaardag, en Rik en Jaap me de halve geschiedenis van Leiden uit de doeken doen. Jaap wandelt me zelfs naar de burcht. Best indrukwekkend.
5/8 Leiden

LEIDEN CENTRAAL! LEIDEN CENTRAAL! LEIDEN LEIDEN LEIDEN CENTRAAL!

We doorkruisen Noord-Holland en de Afsluitdijk voert ons over de Waddenzee. Bij het monument in het midden van de dijk maken we een groepsfoto op de rotsen. En zo belandt de Poëziebus in Friesland. In de voormalige gevangenis van Leeuwarden volgen we workshops. Daarna sleffer ik wat door het slaperige stadje, met Slauerhoffs geboortehuis. 's Avonds ligt er een grote cirkel (het Touw uit Rotterdam) op de binnenplaats van de gevangenis, waarin stevige porties poëzie worden geserveerd, in samenwerking met gitarist Ruben Bus. Gorik verzorgt de slotshow met een smakelijke en tintelende comparatieve literatuurstudie. Daarna duiken we het Friese nachtleven in. We kruisen een zestiger in hotpants en voor het stadhuis laten we ons wegjagen door de lokale hangjongeren omdat ze ons 'kankerirritant' vinden. In kroegen en clubs vieren we Arno's kwarteeuw, en de jarige wint achter de toog een drinkwedstrijd tegen de werkneemster van de week. We laten nog het hele danscafé POËZIE! POËZIE! scanderen en verdwijnen in de nacht. Slapen doen we in de bajes. Net iets voor gajes.
6/8 Leeuwarden

Onderweg naar Zwolle ontstaat er een spontane cypher in het midden van de bus. Siebrand zorgt voor de beats. Zwolle ligt in Overijssel. We ontmoeten er lokale jazzmuzikanten en kunstenaars, waaronder commander-in-chief Ronald Westerhuis. We verlaten zijn kunstatelier, een universum op zich, amper, want buiten wemelt het van de dinosaurussen. Maar er is catering, waaronder een heus drankorgel.

Workshop Eline:
De onzichtbare termieten krioelen in mijn lijf, het gonst in mijn hoofd, het zoemt, het bolt, het bijt. Mijn hoofd een kleurrijk canvas in beweging, hersensprokkels verlucht met sierlijke kronkels, tierlantijnen, hoge golven onderhuids als accessoires van dit Nieuwe Lijden. Een onderbewustzijn in beweging, een korrelige kosmos verdeeld door penseelstrepen. Tussen mijn huid en vlees zit een besef gevangen, zoals een oorworm tussen papier en glas op een reclamebord voor strandkledij op de metro, of pakweg een kunstwerk in Zwolle. Het zit klem, kan zelfs niet surfen op de conjunctuur. Muurvast, morsdood, maar alweer vele miljoenen rijker.

Een jazzband installeert zich in een van de loodsen en we maken er een broeierig jazz-, woord- en dansfeest van, en dat zijn alleen nog maar de repetities. 's Avonds wisselen twee jazzformaties elkaar af, en de combinaties tussen muziek en woord worden steeds opzwepender. Zwolse rapper Sinnic brengt een eerbetoon aan Chester Bennington, voorafgegaan door een minuut stilte, en Heidi neemt haar dochter en een nichtje mee op het podium. Samen met Cissy en de band creëren ze een speels nummer over ijsjes. Kay en Jooz geven een absolute killershow terwijl het publiek uit hun dak gaat. De afsluiter is voor Charley, wiens typische 'boomgebaar' zo populair is geworden dat heel het publiek het nabootst. Wat een bijzonder geslaagde avond met veel volk en een uitstekende sfeer. We hebben niets van deze hanzenstad gezien maar waren wel op the place to be: Raw Space. 
7/8 Zwolle

De Poëziebus steekt de IJssel over en verlaat dit land waar ooievaars heersen. De Poëziebus steekt nog heel wat andere rivieren en zowat heel Nederland over en zo arriveren we in Breda, waar een konvooi van oude bekenden op ons wacht, waaronder Nick J. Swarth, koning van de Tilburgse underground.

Slogan / Cultuurshock van de dag: "Wie in de zoon van God gelooft, heeft eeuwig leven." (langs de weg bij Gorinchem, hardcore bible belt)

Op het Haveneiland, een vervallen industrieterrein, hebben een handvol artiesten een alternatief bedrijfspark bij elkaar geïmproviseerd: Stek. Onze dichters werken samen met een hele resem ondergrondse artiesten. Performers, muzikanten, regisseurs en busdichters slaan de handen in elkaar. En het resultaat getuigt van vernuft en orginaliteit. Cissy is weer kind en morst een Barbapapa op een groot stuk papier. Joz deelt zichzelf pauzes tussen vuistslagen toe. Ad metst de voeten van een dichtende Daan in met natte bladeren. Heidi toont dat schelpen uit laarzen schudden en ze daarna stuk trappen de perfecte metafoor is voor oordelen. Dada Trex legt Kay Slice op de pijnbank. Hidde prostitueert zich met zijn woorden in een hippiebusje. Petra en Shanna zoeken het in de elektronica van Underground Tacticz. Walther dicht over een man met meerdere edele delen. Charley verzorgt de slotperformance met een loop station feestje waarbij hij het publiek laat scanderen. Van die legendarische avonden dus.
8/8 Breda
 

MEEEEEER ZON! MINDER POLITIE! MEEEEEER ZON! MINDER POLITIE!

Poëziebus 2017 - België

$
0
0

Vandaag steken we de grens over en rijden we door naar het kloppende hart van België en de kloppende wonde van Europa: Brussel. In deelgemeente Sint-Gillis houden we halt. Het verschil in moderne architectuur doet haast pijn aan de ogen: de gedurfde visie in Nederland versus de lelijke ongeïnspireerde kantoorgebouwen in Brussel. Met de bus in het centrum van Sint-Gillis is een hel, zeker in de centrale straat, waar we de tram ophouden. Maar de Brusselse charme toont zich al gauw in al haar kleuren. Eten doen we op het volkse parvis. Op de rotonde is er dan ook de uiterst charmante en omstreden penisgraffiti. Daar op de hoek aan een veel te klein tafeltje slechte koffie drinken, dat is couleur locale. Arthur en ik verkennen deze multiculturele mierenhoop, terrasje in een art nouveau bar, tweedehandse Balzac kopen, zuchten bij de hoeveelheid peuken in een bloemperkje (zo weinig groen, dit moet wel België zijn), en de toerist uithangen bij het stadhuis en de Hallepoort, dat allemaal tegen een steeds afnemende kakafonie van stadsgeluiden, die tegen de late namiddag even loom worden als het zomerse ritme van een metropool. Vandaag ben ik verliefd geworden op Sint-Gillis. Zo verken je deze gemeente het best: volledig gewenteld in onthaasting.


Bij het wachten op de Poëziebus, die ons zal ophalen in het midden van een drukke baan, houden we een feestje op het trottoir, we versperren de weg en een oude man vraagt in het Frans of we de nieuwe revolutie voorbereiden en of we ons daarmee willen haasten. Held. In een zomerbar in de schaduw van de basiliek van Koekelberg, Bar Eliza, performen de busdichters elkaars teksten voor het Brusselse publiek, wat vaak tot een verrassend effect leidt. Geweldig om de Kempische dichteres Sam in het West-Vlaams te horen rappen. Kay en Marjan trokken dan weer het publiek in en schreeuwden onversterkt elkaars teksten bovenop een wiebelend tafeltje. En om het met de woorden van Philip Volckaert te zeggen: vanavond was het niveau van de poëzie hoger dan de basiliek. Au revoir, Bruxelles!
9/8 Diegem

Op de uitgestrekte Grote Markt van Sint-Niklaas staat Het Woord. En dat is exact wat we hier in het Waasland komen doen. Met Marjan en Martin maken we een filmpje aan het standbeeld van Sint-Nicolaas, met een nogal controversiële boodschap. Perfect.



Cissy geeft vervolgens een werkwinkel over The Last Poets, die ons het vuur der inspiratie inblazen. We doen aan automatic writing en via de 'mooiste zin' uit die tekst - "Alles lijkt hier zo Weens, zelfs het gebrek aan Sachertorte" (geïnspireerd door wat Gerard me vlak voor we aan het schrijven gaan weet te vertellen) - levert dat in mijn geval uiteindelijk onderstaande tekst op:

ER LIGT IETS OP MIJN MAAG

Sachertorte, verbied het!
Een schijf mierzoete drek,
zwart als de ziel die je aan
de duivel verkoopt om
deze zogenaamde lekkernij
door je strot te rammen.

Korrelig, smeuïg,
kwelgeest van tong en tanden,
kaapt je hart, je brein, je darmen.
Wat eruit komt aan de andere kant
lijkt minstens even vies, alsof
je spijsvertering gewoon een spiegel is.

Embleem van consumptie,
mascotte van het kapitalisme,
patroonheilige van kitch, ersatz, fake,
opgeklopte modder voor toeristen.
En weet je wie er ook uit Oostenrijk kwam?
Adolf Hitler!

Sachertorte, misplaatst verlept gebak,
misbaksel uit de Biedermeier, luchtig vergif en platte kak.
Weer het uit onze winkels, die rotzooi komt ons land niet in.
Verbrand nog gauw alle voorraad. Meteen de hak erin.

Arno leert ons theatraal performen en Daan ons intertekstueel schrijven. 's Avonds storten we ons met al ons enthousiasme op het podium. Op vaak geniale manier dagen de podiumdichters zichzelf uit om uit hun comfortzone te stappen, een opdracht die ze met alles wat ze hebben omarmen. Marjan nodigt een moedige man uit op het podium voor wat interactieve poëzie over ananassen. Hidde kleedt zich uit tot op zijn onderbroek. Charley gooit literatuur op de grond. Arno stelt ongemakkelijke vragen aan het relatief verkrampte publiek en scandeert: NIETS! NIETS! Petra doet Arno Moens na. Jeroen samplet alle dichters in een totaalgedicht van de avond. De kwaliteit en het experiment fluiten ons om de oren, maar daar zat een deel van het publiek, en met name enkele bestuurders, niet op te wachten. Het waren vooral het niet aflatende enthousiasme en de weinig comformistische teksten en manieren van performen die hen voor de borst hebben gestoten. Onbewust tegen schenen schoppen, ook dat is poëzie, en dat is poëzie altijd geweest. En iets zegt me dat Sint-Niklaas onze passage niet zo gauw zal vergeten. In Leuven zoeken we de kroegen op en rond de Oude Markt op en gaan we dansen. Despacito. Yolo en zo.
10/8 Leuven
Moomer Foto

De Kempen zien we wel van héél dichtbij wanneer we ons met de bus vastrijden in de natuur rond Herentals, terwijl reeën hun toevlucht zoeken in de bosjes. Met de bus draaien op de smalle wegjes is een hele opgave, maar Bassie gooit het roer om en vaart ons veilig naar woonzorgcentrum Vogelzang, als de pro die hij is. Na een les tai chi van Stanislaus is er de vertederende uitdaging van op te treden voor bejaarden. Stanislaus, Gerard, Martin en Joz zingen Rotterdamse en Antwerpse volksliederen op de afdeling demensie en na afloopt knijpt een bewoner van deze verdieping in mijn hand terwijl ze me vertelt dat als iedereen zoals deze vier heren was, de wereld veel mooier zou zijn. We eindigen de dag met een stevig potje poëzie op het binnenplein van CC 't Schaliken, aan de Grote Markt. Iris Wynants en Jef Louisa Versmissen zijn de plaatselijke dichters van dienst en samen met Sam, Daan en Eline representen ze de Kempen als eindbazen. Arno en Charley doen het samen in een flirterige en immer absurde dialoog, en Heidi brengt haar tekst ommuurd door het publiek. We bollen naar Antwerpen, koning van de wegenwerken. Daar strompelen we naar de Ossenmarkt en vormt Kassa 4 een mooi beginpunt van een geïmproviseerde kroegentocht. Sekerda.
11/8 Antwerpen

Sint-Truiden ligt in de fleurige Haspengouw en is onze voorlaatste stop. Bovenop de Tiensevest ligt 't Zoutkist in het groen, met op de gevel Lotte Dodions gedicht 'Spraakwater'. Na wat rondhangen in koffiehuizen en tussen de historische torens aan de Grote Markt geeft Joz Knoop zijn workshop over het 'jozzonet', de dichtvorm die hij heeft ontwikkeld. Zelfs Drs. P. schreef er één!

En zo schrijf ik eindelijk mijn eerste jozzonet, waarin traditioneel enkel de middenste regel uniek is, en de eerste en de laatste dezelfde zijn, de tweede en de voorlaatste etc. Probeer het zeker ook eens. Deze gaat over hoe er over vluchtelingen wordt gedacht, vroeger en nu, en hoe mensen niet zien dat ver van ons bed bombarderen alles voor iedereen eindeloos erger maakt.

Help een vluchteling,
ze hebben het nodig.
Zoveel levens verwoest.
Boomerang trefzeker als een volta.
Zoveel levens verwoest...
Ze hebben het nodig!
Help! Een vluchteling.

Aan spelling mag er niet worden gesleuteld, wél aan typografie en zinstructuur. Daarom is mijn tweede probeersel geen echt jozzonet, enkel wanneer je het hardop leest:

Ik wil verandering.
Democratie ondermijnt
de garantie van vrede.
Ongewenste elementen gaan we weren.
De garantie van vrede?
Democratie ondermijnd:
ik wil verandering!

Rond het thema muziek brengen de dichters strakke en originele uitvoeringen van hun werk. Jeroen geeft een brief in een gesloten envelop aan een dame uit het publiek, die even buiten moet gaan staan terwijl hij deze tekst brengt. Ze mag hem pas morgenvroeg openmaken. Marjan en Sam dichten tussen radioflarden door en gooien elkaar een glasvol water in het gezicht. Eline brengt een tekst over haar affaire met Jack Daniels, terwijl ze een voetbad neemt, Charley neemt later een slot van datzelfde water. Jee Kast nodigt Margot van Stampmedia uit op het podium, en later vraagt Siebrand of ze zelf iets wil brengen. Joz trakteert ons op een serie teksten gebaseerd op het werk van de Canadese band Bloemfontein. De sfeer is uitgelaten en dat zetten we verder in het jeugdcentrum waar we overnachten, met een hip-hop- en ravefeestje. De laatste avond. Het einde is in zicht.
12/8 Sint-Truiden

Busflard:
Het wordt tijd om naar Leiden te verkassen,
want in Sint-Truiden, daar gooien ze met tassen.
Er is bier en whisky, tijd om te brassen.
Geen TL op een feestje, wij verpoepen hier en masse. 

Antwerpen kijkt door een regenboogbril vandaag. De Gay Pride lokt heel wat volk. Zo ook wij in de zomerbar van het middeleeuwse kasteel Het Steen, aan de Schelde. Het afscheid naakt en de busdichters beseffen dat, geven nog één keer het beste van zichzelf, naast een hele resem gastdichters en het kleinkunstduo Tegen Beter Weten In, met hun hilarische teksten en ontroerende liedjes. We huldigen ook onze 2000e liker, dat was Jochen De Bock enkele maanden geleden. Hij krijgt een mooi prijzenpakket en wat podiumtijd. Als Felix Sandon is hij namelijk zelf dichter. Jitse Verschueren heeft een jurk aangetrokken voor zijn 'classic' over 'den Barrie'. Erg grappige afsluiter van een Antwerps middagje poëzie, en tevens ook van tien dagen op tournee doorheen de Lage Landen. Dan is er het onherroepelijke afscheid. Verschillende dichters reizen naar huis na ons laatste avondmaal. Een kleine groep eindigt in schoonheid in 't Zeezicht, een legendarisch café op de Dageraadplaats in Zurenborg. En na nog een laatste hotelnacht ga ik toch maar eens naar huis. Dikke pluim aan Irene Siekman en aan alle busdichters, lokale partners, gastdichters, crew, waaronder snelwegheld Bassie. Laat het terugblikken beginnen...
14/8 Berchem (aka home)
 Moomer Foto

Hades

$
0
0
Gradaties van verveling
lopen lukraak over straat.
Hoe lang nog voor
een eerste blijk van leven
in comateuze ogen.
Hoe lang nog dolen
in deze krimpende biotoop.
Het water dient ververst,
de groeven gladgestreken.
Een simulatie van een simulatie,
het dagelijkse decor
waar onze passies beteugeld,
                    onze lusten genormaliseerd,
                             onze fetisjen gedemoniseerd.

Ze ziet een grote witte hengst in de gang,
en hij spookt als een demon achter het behang.
Een uil woont in zijn romp,
zijn ribbenkast een kooi.
Weefsel houdt hem op zijn plaats,
onderhuids zeewier in plaats van veren.
Hou hem tegen. Hij haalt het bloed
en de clous onder onze nagels vandaan.
Hij huilt naar een kazige maan
en verloochent elk bestaan
dat leugenaars bijeen hebben geschraapt.
Maakt dat hem zuiver op de graat?
We moeten wandelen met dinosaurussen
en zwemmen met de leviathan.
We zijn strijders zonder maagden,
we spijzen zonder magen,
vergrijzen in een kamer
waar de tijd ons vastgenageld.
Leven op de pof,
beven met de knieën in het stof,
streven naar een alomvattend
schema als een kader voor de regels
bij elkaar gefantaseerd
door een fantast die beweert
dat hij het leven heeft verbeterd.

Maar wij, wij vliegen in de drank,
de toog staat ermee blank.
We zwelgen in de nacht
tot onze lever het begeeft.
En elke morgen landt
een arend op onze vensterbank,
plukverse lever in de snavel.
Wij zijn een omgekeerde Prometheus.
Elke ochtend hees van de beloften
die we prevelen tegen ons spiegelbeeld.
We keilen rotsen naar beneden,
geraken van onze wijn niet af.
Een keelgat als een metrotunnel,
dát is onze straf.
En het vat is nooit af.

Flavours of the month

$
0
0
Lots of new post-punk to get really excited about. Lucky me. There's The Horrors, who continue to follow the road they took with 'Still Life', there's Protomartyr, Makthaverskan, and of course the Belgian kings of this month's list: Fornet, young rockers who've clearly listened to The Fall. Like a lot. The War On Drugs has recently released their new album and it's the perfect soundtrack to a lazy summer's day when the only thing on your mind is doing nothing at all. I've made many discoveries this month, the most thrilling of which are Have You Ever Seen the Jane Fonda Aerobic VHS? (yes, this is the name of a band), Wand, Anatole, PALE | SEAS. Oh yes, and we're all very excited that Steven Wilson is back, aren't we? The new Triggerfinger sounds less like arena rock again. Back to their roots. Great. Too bad they practically copied the main riff from a legendary post-punk song. Can you guess which one? (Of course you can, it's that obvious.)

  1. Fornet - Erase
  2. Have You Ever Seen the Jane Fonda Aerobic VHS? - Magic Swimming Pants
  3. The War On Drugs - Pain
  4. Radiohead - Man Of War
  5. Makthaverskan - In My Dreams
  6. Protomartyr - My Children
  7. Broken Social Scene - Vanity Pail Kids
  8. The War On Drugs - Strangest Thing
  9. Hypochristmutreefuzz - Clammy Hands
  10. Prophets Of Rage - Living On the 110
  11. Steven Wilson - Refuge
  12. Foo Fighters - The Sky Is a Neighborhood
  13. Wand - Bee Karma
  14. Queens Of the Stone Age - The Evil Has Landed
  15. Anatole feat. Olafur Arnalds - Like Deep Water
  16. Hong Kong Dong - Touching Underwear
  17. The Orb - You Are Right
  18. The Horrors - Something To Remember Me By
  19. Protomartyr - A Private Understanding
  20. Nine Inch Nails - Less Than
  21. Starsailor - Listen To Your Heart
  22. PALE | SEAS - Someday
  23. Nothing More - Just Say When
  24. Delta Crash - Groke
  25. Do Make Say Think - Bound and Boundless
  26. Destroyer - Sky's Grey
  27. Mutemath - War
  28. Triggerfinger - Colossus
  29. Shout Out Louds - Porcelain
  30. LCD Soundsystem - Tonite
Viewing all 928 articles
Browse latest View live